FEMMIE DUIVEN

Stenen / Stones

 

Rozerood, 2007, tuimelbeeld

 

Tijdens trektochten door de woestijn, raapte ik soms de sporadische rozerode steentjes op. Ze verdwenen in zakken en tassen. Thuis legde ik ze in een cirkeltje. Na iedere reis werd het cirkeltje wat groter. Een piepklein landartwerkje, net groot genoeg voor een gezichtje.

 

 

Pinkish-Red, 2007, tumbling sculpture

 

During my hikes through the desert I sometimes picked up the sporadic pinkish-red pebbles. They would disappear in pockets and bags. At home I would lay them down in a little circle. After every trip the circle would get a bit bigger. A minuscule land art work, just big enough for a small face.


 


 

Oltramarino, 2008, van overzee

 

Een blauw hoofd met een gezicht gevormd door lapis lazuli steentjes. Ik heb het hoofd iets hoger dan mijzelf op een paal geplaatst, zodat het ver weg over de zee kan kijken. De paal is bedropen met gips, als het schuim van de golven.

 

 

Oltramarino, 2008, from overseas

 

A blue head with a face formed by lapis lazuli stones. I placed the head on a post, a bit higher than my self, so that it can look far away over the sea. The post is drizzled with plaster, like the foam of the waves.


 

 


 

Lashes to Lashes, 2014

 

Wandinstallatie van kiezelstenen met valse wimpers, formaat is variabel

De kiezelstenen heb ik zonder doel opgeraapt tijdens mijn tochten door de woestijn. In hun betekenisloosheid of met hun eeuwig verborgen betekenis blijven ze toebehoren tot het aardse landschap. Een ongrijpbaar fenomeen, dat zich binnen dringt via het oog.
Je kunt het zien, maar je kunt het niet begrijpen.


 

 


 

Steenspiegel, 2012

 

Stenen, make-up, lengte: 87 cm, breedte: 60 cm

 

Tijdens een verblijf als artist in residence in Villa Waldberta in München Duitsland, verzamelde ik tijdens mijn wandelingen in het Zuid Duitse landschap vuistdikke stenen. Ik smeerde ze in met 8 verschillende kleuren huidfoundation. Ik gebruikte ze voor het werk Steenspiegel in mijn expositie in het ‘Kunst Pavillon Im alten Botanischen Garten’. Het was een reactie op de beladen geschiedenis van deze expositieruimte die tijdens het nazi regime ook als expositieruimte werd